انسان کامل همچون حضرت علی بن ابیطالب(علیهالسلام) همتای قرآن حکیم است که این کتابِ سترگ، گذشته از تصدیقِ صحایفِ آسمانی انبیای سَلَفْ، بر همه آنها هیمنه و سَیْطَره دارد و چون اوجِ مقام مَنیعِ هر پیامآوری، همانا صحیفه آسمانی او است و قرآن کریم بر همه آن کتابها مُهَیْمِنْ است، انسان کامل نیز که طبق حدیثِ متواتر: «إنّی تارکٌ فیکم الثقلین؛ کتابَ اللّهِ وعتْرَتی أهل بیتی… لَنْ یفترقا حَتّی یَرِدا عَلی الحوض» ،کُفْو قرآن مجید است و در هیچ مرحله وجودی از او جدا نخواهد بود، سرآمد همه انسانهای کامل است، مگر آنکه برای همه آن ذوات نورانی نََبَوی و وَلَوی، وَحْدَتِ ویژهای در نشأه فراطبیعی قایل شد که با ارتفاع کثرت، سخن از هَیْمَنَه و مانند آن مطرح نخواهد شد.
حضرت آیت الله جوادی آملی، مقاله علی علیه السلام مظهر اسمای حسنای الهی