آدمی را می توان شناخت...

 امام علی (ع) در حکمت ۲۵  نهج البلاغه به صراحت    می فرماید (( ما اضمر احد شیئا الا ظهر فی فلتات لسانه و صفحات وجهه  یعنی کسی چیزی را در دل پنهان نکند مگر آنکه در لغزشهای زبان و رنگ رخسار آشکار خواهد شد ))

رالف والدر اِمِرسون،کلمات قصار

آدمی را می توان شناخت:

از کتابهایی که می خوانَد

و دوستانی که دارد

و ستایشهایی که می کند

و لباسهایش و سلیقه هایش

و از آنچه که خوش نمی دارد

و از داستانهایی که نقل می کند

 و از طرز راه رفتنش

و ظاهر خانه اش و اتاقش

زیرا هیچ چیز بر روی زمین مستقل و مجرد نیست،

بلکه همه چیزها تا بی نهایت پیوند و تاثیر و تاثّر دارند.

منبع:در قلمرو زرین